..[ حرف هآی یک دآنشجو معلّم ]..

هیچ چیز در دنیا بدتر از معمولی شدن برای کسی نیست  تبديل به روزمرگی شدن .از اینکه حضورت برای یک نفر بشود مثل مسواک زدن . مثل شانه کردن  .که اگر حوصله داشت سراغت را بگیرد و اگر نداشت بگوید بماند برای بعد،دیر نمیشود!به خودتان احترام بگذارید با کسی بمانید، که اولویتش باشیدکه برایش دغدغه بشوید.نه اينكه تكراري شويد کسی که هر لحظه یادتان  در خاطرش رژه برود .

یادم باشد همیشه
هنوز خسته ‌تری از من، هست
که مستحق صندلی خالی‌شده‌ی اتوبوس باشد.

پاييز را که بگذرانيم ، يعني از پس زمستان سخت هم برمياييم و دوباره سبز می‌شویم :) 

+ توكل ميكنم به كسي كه تنها پناه من است 

++ به وقت 3:05 am

قبل ها فکر می کردم هرچه آدم بیشتر بخواند، بزرگتر شود، و متن های بیشتری بنویسد، کم کم راحت تر می تواند بنویسداماحالا کم کم دارم می فهمم که اینطور نیست، هرچه می گذرد سخت تر می شود نوشت، بیشتر که می خوانی، می فهمی چقدر چیزی نداری برای نوشتن . و من اين روزا چقدر چیزی ندارم برای نوشتن، چیزی که بیارزد :(

+ ساعت ٤:٥٠ صبح و من هنوز بيدارم 

می گذرد زمان،

و کسی نمی‌فهمد نبودنت را

راحت باش 

راحت بمیر :)